خانه پنهان آنه فرانک در منهتن پیدا شد!
قبل از اینکه آنه فرانک در سن ۱۵ سالگی بر اثر تیفوس در اردوگاه کار اجباری برگن-بلزن آلمان جان خود را از دست بدهد، او به همراه والدین، خواهر و چهار نفر دیگر بیش از دو سال در یک annex مخفی ۴۵ متر مربعی (۴۸۴ فوت مربع) در بالای یک خانه در آمستردام زندگی کرد، جایی که همگی از نازی ها پنهان شده بودند.
این فضا — که به دلیل انتشار خاطرات پرفروش فرانک و نمایش‌ها و فیلم‌های بعدی، به یکی از مشهورترین سکونتگاه‌های تاریخ تبدیل شده است — اکنون می‌تواند به صورت مجازی در نیویورک بازدید شود. پس از بازدید از هر دو مکان، من به همان اندازه تحت تأثیر بازسازی قرار گرفتم. نمایشگاه آنه فرانک شما را به دنیای آنها میبرد و آن را در چارچوب بزرگ‌تری قرار می‌دهد.
این نمایشگاه در ابتدا قرار بود از ۲۷ ژانویه (روز جهانی یادبود هولوکاست) تا ۳۰ آوریل برگزار شود. اما تقاضا به قدری بالا بود که نمایشگاه تا ۳۱ اکتبر تمدید شد.
بازدیدکنندگان از مرکز تاریخ یهود نیویورک در نزدیکی میدان یونیون می‌توانند از یک تور خودراهنما از بازسازی دقیق و کامل خانه آمستردام دیدن کنند و به وسایل شخصی ساکنان و نمایشگاه‌های مرتبط بسیار نزدیک شوند.
این یک سفر تأثیرگذار است که ابعاد گسترده و وحشت‌ناک هولوکاست — که در آن حدود شش میلیون یهودی اروپایی کشته شدند — را به زندگی پرجنب‌وجوش اما محدود و تجربیات مشترک تعداد کمی از آنها تقلیل می‌دهد.
کتاب فرانک، که به بیش از ۷۰ زبان ترجمه شده و تاکنون بیش از ۳۰ میلیون نسخه از آن فروخته شده است، گاهی اوقات مانند یک نمایشنامه غیرداستانی خوانده می‌شود. ما بخش‌هایی کامل از دیالوگ‌های جذاب، مشاهده‌های تک‌گویی، برخی دستورالعمل‌های صحنه و صحنه‌های پرتنش و کلستروفوبیک زیادی دریافت می‌کنیم. و مانند برخی نمایش‌ها، دکوراسیون خود به تنهایی یک شخصیت است. خواندن خاطرات مشهور فرانک، همان‌طور که بسیاری از خوانندگان می‌دانند، یک نقشه بصری از طرح annex را در ذهن تداعی می‌کند.
مقایسه annex تصوری خود با خانه مخفی واقعی فرانک در آمستردام، که از سال ۱۹۶۰ به روی بازدیدکنندگان باز شده است، بخشی از جذابیت بازدید از آن است. وقتی از آن بازدید می‌کنید، ممکن است از اندازه آن — بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از آنچه فکر می‌کردید — یا از اهمیت مرگ و زندگی ورودی مخفی آنها پشت یک قفسه کتاب متحرک، یا در اشیاء کوچک و جهانی انسانی به نمایش گذاشته شده، متعجب شوید. زندگی زیادی در آنجا جریان داشت، حتی در انزوا.
اکنون می‌توانید این تجربه را در منهتن داشته باشید، برای اولین بار خارج از آمستردام. این یک فرصت منحصر به فرد است تا داستان فرانک را برای دانش‌آموزان آمریکایی قابل دسترس کند.
بازسازی دقیق، به نوعی، با نمایشگاه‌ها تکمیل می‌شود.
یکی از آنها عکس‌ها و اشیاء اصلی متعلق به خانواده (یادداشت‌های دست‌نویس، چمدان، میز، گذرنامه عبور و مرور و غیره) را از خانه آنه فرانک در آمستردام نمایش می‌دهد. نمایشگاه دیگر فصل‌های پایانی زندگی ساکنان annex و دیگران را روایت می‌کند.
این نمایشگاه به شدت در ویدئو، صدا، عکس‌ها و نقشه‌ها غوطه‌ور کننده است. در یک اتاق، شما روی یک کف شیشه‌ای راه می‌روید که زیر پای شما نقشه برجسته‌ای از اروپا قرار دارد و پرچم‌های قرمز-نارنجی اردوگاه‌های اصلی کار اجباری نازی‌ها را نشان می‌دهند.
اتاق‌ها خود به تنهایی تصویری زنده از زمان و مکان هستند.
یک بازی بورس به سبک مونوپولی به نام Het Beursspel در وسط میز در منطقه آشپزخانه/غذاخوری قرار دارد. یک جوراب با سوزن‌های بافندگی در وسط تعمیر آویزان است. همان‌طور که حلقه صوتی توضیح می‌دهد، آنه اتاق خود را با یک مرد مسن‌تر که از اعضای خانواده نبود، تقسیم می‌کرد و او عکس‌هایی از سلبریتی‌های دهه ۱۹۴۰ (هالیوود و خانواده سلطنتی) را روی دیوارها نصب کرده بود تا کمی فضای اتاق را شادتر کند. و سپس شما به میز آنه نگاه می‌کنید و آنجا است، یک دفتر خاطرات کودکانه — چهارخانه، پرزدار و با قفل. این یک نسخه فاکسیمیله است، اما آن کتاب، این اتاق، چیزی است که آنه می‌دید، و این یک عکس نیست، مجازی نیست.
من “آنه فرانک: خاطرات یک دختر جوان” را در دوران مدرسه نخواندم. حتی وقتی در اواخر دهه ۲۰ زندگی‌ام از خانه واقعی در آمستردام بازدید کردم، آن را نخوانده بودم.
داستان به اندازه کافی مشهور است بدون اینکه نیاز به خواندن آن باشد. در عوض، من این کتاب شگفت‌انگیز و تلخ‌وشیرین را چند سال پیش، در طول قرنطینه کووید خواندم. نه اینکه ترس از آن ویروس مرگ‌بار همان سطح تهدید نازی‌ها بود. اما هنوز هم شباهت‌هایی در مورد انزوا، نرفتن به مدرسه یا محل کار، و خطر تماس انسانی خارج از حباب خانواده وجود داشت.
اما چیزی که واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد، امیدهای روشن، بلندپروازانه و ناخواسته پیش‌بینانه فرانک برای خودش به عنوان یک نویسنده مشهور بود. همان‌طور که این بار در نیویورک از خانه موقت او بازدید می‌کردم، یکی از معدود نقل‌قول‌هایی را که هنگام خواندن کتاب برای خودم یادداشت کرده بودم، به یاد آوردم.
فرانک نوشت: “من نمی‌خواهم مانند بیشتر مردم بی‌هوده زندگی کرده باشم. من می‌خواهم مفید باشم یا لذت به همه مردم، حتی کسانی که هرگز ملاقات نکرده‌ام، ببخشم. من می‌خواهم حتی پس از مرگم به زندگی ادامه دهم!”
هرچند مرگ او به طرز دل‌خراشی زودرس بود، اما او به آرزوی زیبای خود رسید.
می‌توانید بلیط‌ها را از AnneFrankExhibit.org خریداری کنید. راهنماهای صوتی شامل ورودی می‌شوند. دیوید آلن سردبیر اجرایی بخش ویژگی‌های CNN است.
