لوور

در طول حرفه افسانهای خود در مد، کارل لاگرفلد همیشه تأکید داشت که «هنر، هنر است و مد، مد.» اما یک نمایشگاه جدید با عنوان «لوور کوتور، هنر و مد: قطعات بیانیهای» ممکن است این طراح فقید آلمانی را اشتباه ثابت کند. این نمایشگاه که تا ۲۱ ژوئیه ادامه دارد، ۴۵ طراح — از شنل و بالنسیاگا تا ورساچه و ایو سن لوران — را به نمایش میگذارد و گفتوگویی بیسابقه بین هنر و مد از دهه ۱۹۶۰ تا امروز را آشکار میکند. هفتاد لباس و ۳۰ اکسسوری از سوی طراحان مشهور در این نمایشگاه تاریخی — اولین نمایشگاه مدی که تاکنون در لوور برگزار شده است — ارائه شدهاند، با آثاری که اغلب در میان تقریباً ۱۰۰ هزار فوت مربع اتاقها و گالریهای موزه پنهان شدهاند. اگرچه این اولین بار است که لوور لباسهای مد را به نمایش میگذارد، اما پوشش در گالریهای آن همهجا حاضر است، از «دوزنده توری» اثر ورمیر تا «اودالیسک بزرگ» اثر اینگر که برهنه و با عمامه به تصویر کشیده شده است. آنچه پوشیده میشود — یا پوشیده نمیشود — همیشه جزء مرکزی خلق و دریافت هنر بوده است. لورنس دِ کار، رئیس موزه، در مصاحبهای در لوور گفت: «برای لوور بسیار مهم است که به روی نسلهای جدید باز بماند و سهم کوچک خود را در درک دنیای امروز ایفا کند. این دقیقاً کاری است که این نمایشگاه انجام میدهد.» این مجموعه رشتههای بین مد و مجموعهای متنوع از «اشیاء هنری» — از جمله تابلوهای نقاشی، سرامیکها، پرترهها، مجسمهها و چیدمان گالریهای خود لوور — را به هم میبافد. از بازدیدکنندگان دعوت میشود تا در موزه گشتوگذار کنند — یا به قول فرانسویها flâner — و مجموعههای کمتر شناختهشده آن را کشف کنند. اولیویه گابه، مدیر اشیاء هنری موزه و همچنین کیوریتور این نمایشگاه، با لبخند گفت: «لوور بسیار بیشتر از فقط «مونالیزا» است.» تبادل مد در حالی که پل سزان، نقاش، زمانی مشاهده کرد که «لوور کتابی است که از آن یاد میگیریم چگونه بخوانیم»، برای طراحان مد، این موزه «نهاییترین مودبورد» است، گابه خاطرنشان کرد. از لاگرفلد تا الکساندر مککوئین، طراحان مد长期以来 از گنجینههای مجموعههای نمایشدادهشده در بزرگترین موزه جهان الهام گرفتهاند. برخی، مانند کریستین لوبوتان، خاطرات کودکی خود از روزهای سپریشده در تالارهای آن را با گابه در میان گذاشتند. دیگران، مانند ایو سن لوران، خودشان متخصصان و کلکسیونرهای بزرگ هنر بودند. برای گابه، رابطه شخصی بین طراحان و لوور نقطه شروع این نمایشگاه بود. گابه گفت که این ارتباط در سیلوئت دیوری که نمایشگاه را آغاز میکند، تجسم یافته است. این اثر که «موزه لوور» نام دارد، به گفته گابه، «تنها قطعه در تاریخ haute couture است که به نام یک موزه نامگذاری شده است.» این نمایشگاه ادای احترامی به دورههای مهم تاریخی است و از بازدیدکنندگان دعوت میکند تا آثار لوور را از طریق منشور طراحان معاصر دوباره کشف کنند. از جمله نکات برجسته این نمایشگاه، یک لباس دولچه اند گابانا با گلدوزی کریستالی است که از موزاییکهای قرن یازدهم کلیسای سانتا ماریا آسونتا در تورچلو، ونیز الهام گرفته است. یک لباس ابریشمی خیرهکننده دیور با طرحی از پادشاه خورشید در مقابل یک پرتره باروک از لوئی چهاردهم به نمایش گذاشته شده است. قطعات نمادین مانند لباس مشبک فلزی جانی ورساچه در سال ۱۹۹۷ — که قبلاً در نمایشگاه Met Gala 2018 «اجساد بهشتی» به نمایش گذاشته شده بود — نیز در این نمایشگاه حضور دارند. دوخت این لباس بیش از ۶۰۰ ساعت — یا ۲۵ روز — زمان برد و با کریستالهای سواروفسکی، گلدوزی طلایی با صلیبهای بیزانسی و draping امضای ورساچه که از لباسهای پپلوم یونان باستان الهام گرفته شده بود، تزئین شده است. این لباس هم لباس طلایی ورساچه کیم کارداشیان در Met Gala 2018 و هم مجموعه نمادین «ادای احترام» دوناتلا ورساچه در همان سال را الهام بخشید، که شامل پنج سوپرمدل اصلی بود: نائومی کمبل، کارلا برونی، سیندی کرافورد، کلودیا شیفر و هلنا کریستنسن. گاهی اوقات، ارجاعات طراحان به اشیاء لوور تحتاللفظی است. برای مثال، مجموعه ۲۰۱۹ کارل لاگرفلد برای شنل شامل یک ژاکت گلدوزیشده خیرهکننده بود که طرح آن از یک صندوقچه آبی و سفید قرن هجدهم اثر ماتیه کریارد، سازنده کابینت، الهام گرفته شده بود. لاگرفلد، که لوور را «استودیوی دوم» خود میدانست، طرحهای اولیه خود برای این لباس را روی یک کاتالوگ موزه که شامل صندوقچه بود، کشید، قبل از اینکه نسخه نهایی را به آتلیه شنل بفرستد. حتی در قرون وسطی نیز میتوان جلوههای glamour را یافت، با لباسهای سبک زرهی که مدلها را به ژان دارکهای مدرن تبدیل میکنند. بریژیت باردو، بازیگر فرانسوی، در سال ۱۹۶۷ توسط دیوید بیلی در یک تونیک زنجیری پاکو رابان عکسبرداری شد، که در این نمایشگاه در کنار یک لباس زرهی بالنسیاگا چاپ سهبعدی به نمایش گذاشته شده است. اغلب اوقات، گستره وسیع تاریخ به عنوان منبع الهام مکرر برای طراحان عمل میکند، مانند نقاشیهای رنسانس ایتالیا برای ماریا گراتزیا کیوری در کریستین دیور، تابلوهای قرون وسطایی برای دریس وان نوتن، یا لطافتهای قرن هجدهم که توسط جان گالیانو و کریستین لوبوتن برانگیخته شدهاند. با نزدیک شدن به هفته مد پاریس، «لوور کوتور» منبع الهامی برای طراحان و بازدیدکنندگان فراهم میکند و گفتوگوی جاری بین هنر و مد را روشن میکند. گابه در پایان گفت: «این نمایشگاه اینجا نیست تا بگوید مد هنر است یا نیست. مد درباره خلاقیت است. فرهنگ هنری مشترک بین طراحان بزرگ — این leitmotif مجموعه است.» و این تازه آغاز گفتوگو است. در ماه مارس، این موزه مشهور پاریسی میزبان صدها مهمان برای Grand Dîner خواهد بود، رویدادی که از هم اکنون به عنوان اولین Met Gala فرانسوی از آن یاد میشود.

اولین نمایشگاه مد لوور پاریس، از ورساچه تا دیور!