رومیان در کولوسئوم نبرد دریایی ساختگی برگزار میکردند!
انتخاب شدن به عنوان برنامه‌ریز مهمانی در رم باستان برای یک نبرد دریایی شبیه‌سازی شده، یا ناوماکیا، یک کابوس واقعی بود. به پیچیدگی‌های برگزاری چنین رویداد دیوانه‌واری در یک دریاچه، میدان یا حوضچه مصنوعی فکر کنید: پر کردن و سپس تخلیه آب، سازماندهی تمام مجرمان محکوم شده و اسیران جنگی، تهیه سلاح‌های مناسب، مدیریت تماشاگران، تنظیم قایق‌ها (دو ردیفه، سه ردیفه و حتی پنج ردیفه)، هماهنگی جنگ، نظارت بر امنیت، وارد کردن موجودات دریایی، نظارت بر روسپی‌خانه‌ها و البته، خوشنود کردن امپراتور.
اگر جشن سرور را خراب می‌کردید، ممکن بود او شما را به چاه فاضلاب بیندازد و از تماشای تلاش شما برای نجات جان خود لذت ببرد.
اعتقاد بر این است که ناوماکیا به قرن سوم قبل از میلاد برمی‌گردد و ظاهراً فقط چهار یا پنج بار در تاریخ اتفاق افتاده است. خود این اصطلاح که به معنای “نبرد دریایی” است، می‌تواند هم به خود رویداد و هم به مکانی که در آن اتفاق می‌افتد اشاره کند. ناوماکیا به عنوان یک آزمون بزرگ که به منابع بسیار بیشتری نسبت به یک نمایش معمولی رومی نیاز داشت، فقط برای مناسبت‌های جشن استثنایی برگزار می‌شد. می‌توانید ناوماکیا را نوعی نبرد گلادیاتور در مقیاس بزرگتر تصور کنید که به یک استخر عظیم انداخته شده است، با ناوگان‌های رقیب از پاروزن‌ها و جنگجویان که به طور آزادانه یک نبرد تاریخی را بازسازی می‌کنند، یا به سادگی وحشیگری خود را به نمایش می‌گذارند. (مردانی که در انتظار اعدام بودند، گاهی اوقات برای سرگرمی توده‌ها مجبور به کشتن یکدیگر می‌شدند. آه، رم باستان.)
اولین ناوماکیا ثبت شده، در سال ۴۶ قبل از میلاد، به افتخار پیروزی چهارگانه ژولیوس سزار بود که به جنگ‌های گال، مصر، علیه فارناکس پونتوس و علیه پادشاه یوبا نومیدیا خاتمه داد. ناوماکیا قطعه مرکزی یک نمایش پر زرق و برق بود که شامل موسیقی، مسابقه اسب‌سواری، نبرد پیاده‌نظام و سواره نظام و چند نبرد فیل کم‌اهمیت بود. نمایش‌های آبی و حرکات کلی اغراق‌آمیز در آن زمان محبوب بودند، اگرچه اطلاعات زیادی در مورد آنها در دسترس نیست.
برای ناوماکیای سزار، کشتی‌هایی که نمایانگر ناوگان‌های صور و مصر بودند، در یک حوضچه ساخته شده در نزدیکی رودخانه تیبر شناور شدند. قایق‌ها با ۴۰۰۰ پاروزن و ۲۰۰۰ جنگجو مجهز شده بودند. مشخص نیست که چه مقدار از رویارویی بعدی از قبل برنامه‌ریزی شده بود، چه مقدار تئاتری بود و چه مقدار به سادگی آشوب خونین بود، اما در هر صورت، مقیاس و تازگی این نمایش هزاران تماشاگر را به خود جذب کرد که در خیابان‌ها جمع شده بودند و حتی در آنجا چادر زده بودند تا نگاهی به آن بیندازند. در این هیاهوی آشفته، تماشاگران حتی در اشتیاق خود برای دیدن برخورد قایق‌ها و ریختن خون، زیر پا له شدند و جان باختند.
جنبه دیگری از این نمایش توده‌ها، جنبه جنسی آن بود. شاعر اوید در مورد یک ناوماکیای بعدی نوشت: “با چنین جمعیتی، چه کسی نمی‌توانست چیزی را که دلش می‌خواست پیدا کند؟” ناوماکیا با جمعیت و آشوب خود، مملو از مستی و فساد و فرصت‌های فراوان برای قرارهای عاشقانه ناشناس و عشقبازی بین مردان یا زنان بود. روسپی‌ها و روسپی‌خانه‌ها نیز بخشی از بسیاری از جشن‌ها بودند.
