این زنان رمز و رازهای اعماق دریا را کشف کردند!

آیا حاضرید به دنیایی زیبا و مرموز از سال ۱۹۳۰ سفر کنیم؟ در آن سال، کاوشگران زیرآبی ویلیام بیبی و اوتیس بارتون با یک کرهی فولادی کوچک به نام باثیسفر به اعماق اقیانوس اطلس در نزدیکی برمودا فرستاده شدند. این اولین تلاش جدی برای کاوش اعماق دریاها بود و به زودی به خبری بینالمللی تبدیل شد. بیبی در داستانی در سال ۱۹۳۱ در نشریه نشنال جئوگرافیک نوشت: «دنیای زندگی که مشاهده کردیم تقریباً به همان اندازه ناشناخته بود که دنیای مریخ یا زهره».
در سطح آب، گروهی از دانشمندان زن تضمین کردند که این دستگاه جدید بدون هیچ مشکلی کار میکند. از عرشهی قایق، دستیار آزمایشگاه جاسلین کرین گریفین به شناسایی حیوانات دریایی کمک کرد. در آن زمان، گلوریا هولیستر انابل، دستیار فنی اصلی در بخش تحقیقات گرمسیری، ارتباط تلفنی بیبی با دنیای خارج را برقرار میکرد و او را هدایت میکرد.
در یکی از تصاویر، او روی یک جعبه چوبی نشسته و گوشیهای تلفن را به دور سرش پیچیده است و یادداشت کرده که “وقتی ارتباط قطع میشود، او هیچ وسیلهای برای فهمیدن اینکه آیا این از تداخل استاتیک یا حادثه مرگبار بود، ندارد”. انابل و بیبی در طول زمان کاوش با یکدیگر گفتگو کرده و او مشاهدات بیبی را هنگام مشاهده حیات دریایی ثبت میکرد.
در بعدازظهر ۱۹ ژوئن ۱۹۳۰، او گزارش بیبی را از عمق ۸۰۰ فوتی ثبت کرد: «چراغهای کوچکی که همیشه در فاصلههای دور چشمک میزنند، به رنگ سبز کمرنگ. مارماهیها، یکی تاریک و یکی روشن. آرگیروپلکس بزرگ در حال آمدن است؛ شبیه به یک سر کرم».
پس از هر غواصی، طرحها و توصیفات ثبتشده بیبی به آزمایشگاه در برمودا فرستاده میشد و السه باستلمن آنها را به نقاشیهای دراماتیک تبدیل میکرد. او اغلب کلاه غواصی میپوشید، برسهای خود را به پالت رنگهای روغنی متصل میکرد و بوم خود را زیر آب میکشید تا نقاشی کند و الهام بگیرد.
دیدگاه او یک “سرزمین افسانهای” بود و موضوعاتی که در کمعمقها میدید – ماهیهای فرشتهی آبی، ماهیهای قرمز سنجاب و دیگران – روی کاغذ او بازی میکردند.
او در نشریه نشنال جئوگرافیک نوشته بود که برموداییها آزمایشگاه او را “خانهی جادو” نامیده بودند. در این مکان، تیم او نمونههای بیپایانی از موجودات دریایی را بررسی و ثبت میکردند که بسیاری از آنها قبلاً توسط دانشمندان دیده نشده بود.
بیبی برای استخدام زنان مورد تمسخر قرار گرفت، اما او تیم خود را حمایت کرد. مورخ محیط زیست و انسانشناس، کاترین مکلود به اسمیتسونیان گفت: “آنها استخدام زنان در این مکانها را به عنوان کاهش حرفهای شدن میدان میدانستند”. پاسخ بیبی؟ او تیم خود را برای “ایدههای محکم و تحقیقات علمی” استخدام کرده بود.